Czy wiedzieliście, że istnieje kraina, w której wszyscy są różni, gdzie każdy jest wyjątkowy, nie ma dwóch takich samych mieszkańców? Są to istoty niezwykle szczęśliwe, ponieważ nikt im nie mówi: "bądź taki i taki", "zmień się". Nie mówi się też rzeczy w stylu: "widzę, że przytyłeś", "może czas przejść na dietę". Zastanawiacie się pewnie, jak mieszkańcy tej niezwykłej krainy zwracają się do siebie? Zawsze grzecznie i bez oceniania. Wyobrażacie sobie?!
Kiedy mama dostrzega, że jej dziecko zachowuje się inaczej niż wtedy, gdy jest spokojne i wesołe, to pyta: "czy jesteś szczęśliwy?", "czy próbowałeś dziś sprawić, aby ktoś inny czuł się szcześliwy?". Te dwa proste pytania sprawiają, że dziecko i każdy inny mieszkaniec tej krainy zaczyna się zastanawiać. "Czy jestem szczęśliwy?" pyta sam siebie. "Czy inni, wokół mnie, są szczęśliwi?" To piękne, że te dwa pytania potrafią skłonić do tak głębokiej refleksji.
Wiecie, czym jest refleksja? Czy mogłaby być kimś? Jakąś istotą? A może to taka niezwykła postać o głębokim spojrzeniu, od której nie sposób oderwać oczu? Kiedy na ciebie spojrzy musisz się na chwilę zatrzymać, by przejrzeć się w jej lustrzanej szacie i odpowiedzieć na dwa pytania... "Czy jesteś szczęśliwy?", "Czy inni, wokół ciebie, czują się szczęśliwi?".
Dzięki temu, że refleksja była stale obecna w Krainie Wyjątkowości jej mieszkańcy chętniej otwierali swoje serca na innych i na własne szczęście. Wszyscy oni dążyli do tego, by:
- sympatia, uściski i troska o innych były czymś oczywistym na co dzień,
- każdy uczył się doceniać drobiazgi i kochać bezwarunkowo,
- wszyscy byli szczerzy,
- wszystko było uporządkowane i dobrze zorganizowane,
- pociągi i samoloty docierały na miejsce punktualnie, godziny pracy służyły do pracowania, a dni wolne do odpoczywania...
Zastanawiacie się pewnie, gdzie jest owa Kraina? Chcielibyście ją odwiedzić i poznać jej mieszkańców? Ponieważ wielu z nas chciałoby tam się wybrać, mieszkańcy Krainy Wyjątkowości postanowili zrobić coś, byśmy mogli poznać ich bliżej. Zrozumieć, jak to w ogóle możliwe? Jak można czuć się wyjątkowym i uczyć tego innych, kiedy tak bardzo różnimy się od siebie? Mieszkańcy tej wspaniałej krainy wybrali jeden dzień specjalnie dla nas - 21 marca każdego roku. W tym dniu zachęcają nas, byśmy celowo pomieszali skarpetki. Może po to, aby każda z naszych stóp poczuła się wyjątkowo? Jedna w zielonej, druga w czerwonej skarpetce. Jedna w kwiatki, druga w auta. Możecie mieszać do woli:)
W końcu każdy z nas jest wyjątkowy i powinien taki być. Dlatego nie wskazujmy palcem chłopca, który jest najniższy w naszej grupie, czy klasie, nie śmiejmy się z nietypowego chodu koleżanki, czy ze sposobu ubierania się pani wychowawczyni, bądź problemów z wymową, kształtu oczu, ust i nosa napotkanej osoby. Każdy jest wyjątkowy, ale są też tacy, którzy różnią się od innych nieco bardziej i to, czy będą czuli się wyjątkowi, czy tylko inni i nie pasujący do pozostałych, bardzo, ale to bardzo zależy od każdego z nas. W Krainie Wyjątkowości żyje się naprawdę dobrze, dużo lepiej niż w świecie, w którym wszyscy starają się być do siebie podobni i tylko podobnych do siebie chcieliby mieć dokoła...:)